Kısa Bir Mola

     Merhaba. Kışın son günlerini yaşarken dört gözle beklediğimiz bahar mevsimi de yaklaşıyor. Hatta bu hafta içerisinde birkaç kez hissettik güneşi içimizde bahar tadında günlerle. Her şey iyi hoş da bir sıcak bir soğuk günler hasta ediyor bizi. Ya da diyelim ki bunu atlattık, bu kez de bahar mevsiminde ortaya çıkan alerjik hastalıklar tedirgin ediyor bizleri. Ne mi yapmalı? Cevabı bir alt satırda...      Öncelikle bahar mevsiminin ilk ayı olan martın kazma kürek yaktırdığını unutmamak gerekir. Güneşli bir gün geçiyor olsak da mutlaka yanımızda ince bir hırkamız, olası bir soğuk esintiden koruyan atkı ya da fularımız olmalı. Bir de mutlaka ince de olsa mont giymeli. Kalın kazak gereğinden fazla sıcak tutacağı için sorun yaratabilir. O nedenle ince kazak veya tişört üzerine hırka yani kat kat giyinmek iyi bir tercih olabilir.      Bir diğer tedbir gerektiren durum ise polen alerjisi. Dışarıda olduğunuzda havada uçuşan polenlerden...

      Merhaba. Bu hafta izlediğim film (Mary ve Max Filmi) öylesine yüreğime dokundu ki izlemeyen kalmasın istedim. Mesajı oldukça net bir film: Herkesin bir kusuru vardır, mükemmel insan yoktur ve hepimiz kusurlarımızla çok güzeliz.      Konusu: Avustralya'nın çok da gösterişli olmayan bir mahallesinde yaşayan Mary, sorumsuz, ilgisiz ailesi ve içine kapanık, özgüvensiz hali nedeniyle yalnızlık çekmektedir. Ta ki tesadüfen New York'ta yaşayan Max Horowitz'in mektup adresini bulup onunla mektup arkadaşı olana kadar. Mary 8, Max 44 yaşındadır. Fakat dostlukları ne yaş farkına ne de mesafelere aldırmaktadır.     Film bizi açıkça empatiye davet ediyor. Yalnızlık çeken, yaşadığı topluma uyum sağlamakta problem yaşayan insanların ne kadar çaresiz hissettiğini bir parça da olsa hissettirebiliyor film. Sonra birden şunu fark ediyoruz: Biz de filmde anlatılan insanlardan çok da farklı değiliz. Hangimizin özgüveni tam? Ya da hangimiz bir topluluk iç...

     Gözlerimizi açtığımız her sabah, ve her sabah gözlerimizi açtığımız bu dünya, birbirinin aynı, koşturmayla geçen günler... Zaman zaman sorgulatır bize: Ne için yaşıyoruz biz? Amacımız ne? Nedir bu hırs bizi saran? Hani bir önceki hedefimiz sondu? Hani o da olsun da başka bir şey istemiyorduk?..      Bize huzur vadeden evler, arabalar ve para; kalabalık arkadaş çevresi ve ailemizin sonsuz sevgisi ile tatmin ettiğimiz ama bir türlü doyuramadığımız onaylanma ihtiyacı ne zamana kadar oyalayacak bizi? Gerçek anlamda huzuru hissettiğimiz o nadir anlar keşke daha uzun sürse değil mi?     Siddhartha da bizden farklı değil. Arayışları, çırpınışları, yanlışları ve doğruyu buluşları ve hiçbir zaman dinmeyecek sandığı, bilgiye ve huzura karşı olan susuzluğu. Bizden farkı ise buluşu! Ne mutlu ona ki susuzluğu dindi ve huzura erdi hem de kalbi atarken!..     Genç bir Brahman'dır Siddhartha. Kendisine gösterilen hayatı yaşarken, gelenekl...

        Çok yakında Hermann Hessse'nin ''Siddhartha'' kitabını tanıtan yazımla buradayım. Birkaç gün sonra görüşmek üzere, takipte kalınnn... :)