Cahillik Çok Büyük Mutluluktur!? (Ignorance Is Bliss!?)
Merhaba. Geçen haftaki yazımın sonunda da çok kısaca değinmiştim bu konuya. Batıl inançların çıkış noktasını bildiğimizde içimizin daha rahat edebileceğini böylece bilmenin mutluluk getireceğini savunmuştum. Esasen bu oldukça tartışmaya açık bir konu. Baksanıza, tam tersini savunup bir de atasözü bulmuşlar ''Cahillik çok büyük mutluluktur!'' diye. Bu haftaki yazıda konuyu her iki yönden de inceleyeceğim. Taraf tutmak şart değil nasıl olsa. :)
Öncelikle cahilliğin mutluluk getirmesini ele alalım. Bir düşünürsek, aslında doğruluk payı olan bir düşüncedir bu. Neden derseniz eğer, diyeceğim şu olur: Etrafımızda olup biten özellikle kötü olaylardan haberimiz olmadığında daha mutlu oluruz. Örneğin yaşadığımız dünyada her gün binlerce felaket, acı ve kayıpların yaşandığını, zaten bilsek de, izlemek ve bu konularda bilgi sahibi olmak elbetteki mutluluğumuzdan çalacaktır. Elbetteki gerçeklerden kaçamayız, kaçmamalıyız ama bu kötü olayları bilmeyenlerin daha mutlu yaşadığını söylemem gerekir. Bu birincisiydi. Bir diğer destekleyici ise şu: Bilmek bize sorumluluk yükler ve sorumluluk çoğu zaman can sıkıcı durumlar yaratır. Örneğin, tanıdığımız ya da tanımadığımız birinin yanlış bir davranışına şahit olmak ve o davranışa engel olmamak... Şahit olduğumuz andan itibaren artık sorumluyuz demektir ve sorumluluktan kaçmak mutlaka mutsuzlukla başbaşa bırakır bizi. Fakat olan her neyse onu bilmeseydik huzurumuz kaçmayacaktı.
Peki ya tüm bunların tam tersini düşünürsek, bilmek mutluluktur dersek, neler çıkar karşımıza. Mesela yazımın başında da dediğim gibi, bir düşünce veya davranışın kaynağını bilmek bizi
endişelerden kurtarır. Bu durumda sahip olduğumuz o bilgi bize mutluluk getirir. Ya da en basitinden bir sorunun çözümünü bilmek, hasta olduğumuzda bize neyin iyi geleceğini bilmek bile, bizi mutluluğa kavuşturur. Hatta sahip olduğu bilgiyi etrafındakilere yaymak ve onlara yol göstermek veya onları geliştirmek bile bir mutluluk kaynağıdır. Buradan sahip olduğu engin bilgi ve tecrübeleriyle yolumuzu aydınlatan öğretmenlerime saygılarımı sunuyorum.
Kendimce şöyle bir sonuca vardım: Bilgi doğru kullanılırsa, bize bir fayda sağlıyorsa yada bilmek bizi iyiye yönlendiriyorsa mutluluk getirir. Fakat sahip olduğumuz bilgi bizi yalnızca üzüyor ya da bunaltıyorsa yaşasın cahillik!
Gözlerinize sağlık...
Öncelikle cahilliğin mutluluk getirmesini ele alalım. Bir düşünürsek, aslında doğruluk payı olan bir düşüncedir bu. Neden derseniz eğer, diyeceğim şu olur: Etrafımızda olup biten özellikle kötü olaylardan haberimiz olmadığında daha mutlu oluruz. Örneğin yaşadığımız dünyada her gün binlerce felaket, acı ve kayıpların yaşandığını, zaten bilsek de, izlemek ve bu konularda bilgi sahibi olmak elbetteki mutluluğumuzdan çalacaktır. Elbetteki gerçeklerden kaçamayız, kaçmamalıyız ama bu kötü olayları bilmeyenlerin daha mutlu yaşadığını söylemem gerekir. Bu birincisiydi. Bir diğer destekleyici ise şu: Bilmek bize sorumluluk yükler ve sorumluluk çoğu zaman can sıkıcı durumlar yaratır. Örneğin, tanıdığımız ya da tanımadığımız birinin yanlış bir davranışına şahit olmak ve o davranışa engel olmamak... Şahit olduğumuz andan itibaren artık sorumluyuz demektir ve sorumluluktan kaçmak mutlaka mutsuzlukla başbaşa bırakır bizi. Fakat olan her neyse onu bilmeseydik huzurumuz kaçmayacaktı.
Peki ya tüm bunların tam tersini düşünürsek, bilmek mutluluktur dersek, neler çıkar karşımıza. Mesela yazımın başında da dediğim gibi, bir düşünce veya davranışın kaynağını bilmek bizi
endişelerden kurtarır. Bu durumda sahip olduğumuz o bilgi bize mutluluk getirir. Ya da en basitinden bir sorunun çözümünü bilmek, hasta olduğumuzda bize neyin iyi geleceğini bilmek bile, bizi mutluluğa kavuşturur. Hatta sahip olduğu bilgiyi etrafındakilere yaymak ve onlara yol göstermek veya onları geliştirmek bile bir mutluluk kaynağıdır. Buradan sahip olduğu engin bilgi ve tecrübeleriyle yolumuzu aydınlatan öğretmenlerime saygılarımı sunuyorum.
Kendimce şöyle bir sonuca vardım: Bilgi doğru kullanılırsa, bize bir fayda sağlıyorsa yada bilmek bizi iyiye yönlendiriyorsa mutluluk getirir. Fakat sahip olduğumuz bilgi bizi yalnızca üzüyor ya da bunaltıyorsa yaşasın cahillik!
Gözlerinize sağlık...
Yorumlar
Yorum Gönder